Βλαισός Μέγας Δάκτυλος ή «Κότσι»;
Ο βλαισός μέγας δάκτυλος ή αλλιώς «κότσι» είναι μία από τις πιο κοινές παραμορφώσεις του μεγάλου δακτύλου του ποδιού. Το μεγάλο δάκτυλο αποκτά μία κλίση προς τα υπόλοιπα, μικρότερα, δάκτυλα και η εγγύς φάλαγγα, δηλαδή το οστό του μεγάλου δακτύλου, κλίνει προς τα έξω. Με αυτό τον τρόπο, σχηματίζεται το λεγόμενο κότσι, δηλαδή ένα «εξόγκωμα» στη βάση του μεγάλου δάκτυλου. Ως επακόλουθο, οι ασθενείς νιώθουν έντονο πόνο και αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη βάδιση και δη όταν φορούν στενά παπούτσια.
Που εντοπίζεται πιο συχνά το κότσι;
Σε ένα γενικό πλαίσιο, ο βλαισός μέγας δάκτυλος είναι μία πάθηση που συναντάται αρκετά συχνά. Παρατηρείται περίπου στο 23% των ενηλίκων, ηλικίας 18 – 65 ετών και έως 36% σε άτομα άνω των 65 ετών. Κατ’ αναλογία, εμφανίζεται πιο συχνά στις γυναίκες και σε άτομα που φορούν αρκετά σφιχτά παπούτσια και τακούνια. Ένα σημαντικό ρόλο βέβαια, παίζει και η κληρονομικότητα του ασθενή. Παρολ’ αυτά δεν είναι ακριβής η αιτιολογία εμφάνισης της συγκεκριμένης πάθησης.
Η πάθηση μπορεί να χαρακτηριστεί ήπια, μέτρια ή σοβαρή, ανάλογα με τις γωνίες που σχηματίζονται ανάμεσα στα οστά και που διαφαίνονται από τις ακτινογραφίες των ποδιών.
Ποια είναι η αρχική θεραπεία;
Η αρχική θεραπεία των ασθενών με βλαισό μέγα δάκτυλο είναι, αρχικά, συντηρητική. Δηλαδή, στόχο έχει τη διαχείριση των συμπτωμάτων και όχι τη διόρθωση της παραμόρφωσης.
Στη συντηρητική θεραπεία, μεταξύ άλλων, συμπεριλαμβάνονται:
- η χρήση άνετων, χαμηλών και φαρδιών παπουτσιών
- η χρήση ορθοπεδικών πάτων
- η λήψη αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
- παγοθεραπεία
- διατάσεις
Πότε απαιτείται χειρουργική παρέμβαση;
Σε περίπτωση που αποτύχει η συντηρητική θεραπεία και ο ασθενής συνεχίσει να νιώθει πόνο, τότε θα πρέπει να πραγματοποιηθεί χειρουργική επέμβαση. Έχουν περιγραφεί περισσότερες από 150 χειρουργικές επεμβάσεις για τη διόρθωση της παραμόρφωσης του βλαισού μεγάλου δακτύλου. Σε ένα γενικό πλαίσιο όμως, η διαδικασία που ακολουθείται περιλαμβάνει μία τομή 3 – 5 εκατοστών. Ωστόσο, οι ιατρικές εξελίξεις ανακαλύπτουν, συνεχώς, νεότερες, ελάχιστα, επεμβατικές τεχνικές.
Οι πιο συνηθισμένες επεμβάσεις: Διορθωτικές οστεοτομίες
Οι συνηθέστερες επεμβάσεις για το βλαισό μέγα δάκτυλο είναι οι διορθωτικές οστεοτομίες του πρώτου μεταταρσίου. Η συγκεκριμένη επέμβαση μπορεί να γίνει κοντά στη βάση του μεταταρσίου (οστεοτομία βάσης), στη διάφυση (οστεοτομία διάφυσης) ή στον αυχένα (οστεοτομία κεφαλής). Η σταθεροποίηση των οστεοτομιών γίνεται με ειδικές βίδες. Ο ασθενής κινητοποιείται αμέσως μετά το χειρουργείο με τη χρήση ειδικού υποδήματος αποφόρτισης μεταταρσίων. Η συνηθέστερη είναι η οστεοτομία Chevron που γίνεται στην κεφαλή του πρώτου μεταταρσίου. Έρευνες έχουν δείξει πως το ποσοστό ικανοποίησης των ασθενών ανέρχεται στο 80%.
Οι πιο συνηθισμένες επεμβάσεις: Αρθρόδεση
Σε περίπτωση βαριάς οστεοαρθρίτιδας της 1ης μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης όπου είναι απίθανο να ανακτηθεί η λειτουργία της άρθρωσης, μπορεί να πραγματοποιηθεί αρθρόδεση. Η επέμβαση αυτή συνήθως πραγματοποιείται σε ηλικιωμένους ασθενείς. Το ποσοστό ανακούφισης πόνο ανέρχεται στο 81%, ωστόσο το ποσοστό επιπλοκών μπορεί να αγγίζει μέχρι και 20%. Παράλληλα, συχνό είναι το φαινόμενο εξέφρασης παραπόνων των ασθενών για περιορισμένες επιλογές υποδημάτων, μεταταρσαλγία και δυσκαμψία στις αρθρώσεις.
Επιπλοκές στην επέμβαση:
Αξίζει να σημειωθεί πως στις επιπλοκές της χειρουργικής επέμβασης περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων, οι εξής:
- Θυλακίτιδα
- Σφυροδακτυλία του 2ου δακτύλου
- Οστεοαρθρίτιδα της μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης
- Μεταταρσαλγία
- Υμενίτιδα
- Απώλεια της διόρθωσης της παραμόρφωσης
Βέβαια αξίζει να σημειωθεί πως αν η επέμβαση πραγματοποιηθεί σωστά, η πάθηση δεν υποτροπιάζει. Απευθυνθείτε στον εξειδικευμένο ορθοπεδικό χειρουργό Πέττα Αντώνη για ένα εξατομικευμένο πλάνο θεραπείας. Ο γενικός χειρουργός Πέττας Αντώνης είναι άρτια εκπαιδευμένος στα χειρουργεία του άκρου ποδός και ποδοκνημικής.