ΕΝΟΤΗΤΕΣ
Ο ραιβός μέγας δάκτυλος, μια πάθηση γνωστή και ως “hallux varus”, είναι μια από τις παραμορφώσεις του ποδιού, στην οποία, η εγγύς φάλαγγα του μεγάλου δακτύλου συγκλίνει προς τα έσω, σε σχέση με την κεφαλή του 1ου μεταταρσίου. Επίσης παρατηρείται υπτιασμός της εγγύς φάλαγγας και γαμψοδακτυλία. Συνήθως αποτελεί επιπλοκή της χειρουργικής διόρθωσης του βλαισού μεγάλου δακτύλου (κότσι).
H πάθηση είναι συχνότερη στις γυναίκες. Η συχνότητα της μετά από χειρουργική διόρθωση του βλαισού μεγάλου δακτύλου φτάνει το 14%. Η πάθηση μπορεί να οφείλεται και σε συγγενή αίτια. Συνήθως είναι ιατρογενής, αλλά μπορεί να οφείλεται και σε τραυματισμό, φλεγμονώδη αρθρίτιδα (ρευματοειδής αρθρίτιδα, ψωριασική αρθρίτιδα, αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα) και νευρολογικά νοσήματα (νόσος Charcot-Marie-Tooth, πολιομυελίτιδα). Από χειρουργικής άποψης, η παραμόρφωση προκαλείται από υπερδιόρθωση της διαμετατάρσιας γωνίας, υπερβολική αφαίρεση της εξόστωσης, αφαίρεση του έξω σησαμοειδούς, υπερβολική απελευθέρωση του έξω θυλάκου ή ρίκνωση του έσω θυλάκου.
Ραιβός μέγας δάκτυλος: Συμπτώματα
Σαν αποτέλεσμα, οι ασθενείς παραπονιούνται για την παραμόρφωση του μεγάλου δακτύλου και επειδή δυσκολεύονται να φορέσουν παπούτσια. Συχνά συνυπάρχει πόνος, δυσκαμψία ή αστάθεια της άρθρωσης. Οι παραμορφώσεις γίνονται εύκολα ορατές στις προσθιοπίσθιες και πλάγιες ακτινογραφίες του άκρου ποδός.
Θεραπεία
Η θεραπεία των ασθενών με ραιβό μέγα δάκτυλο είναι αρχικά συντηρητική. Στα αρχικά συντηρητικά μέτρα περιλαμβάνονται οι διατατικές ασκήσεις και η χρήση φαρδιών παπουτσιών με χαμηλά τακούνια. Σε περίπτωση πρώιμης μετεγχειρητικής περιόδου, χρήσιμη είναι η χρήση ναρθηκών ή η συνεπίδεση των δακτύλων, με καλά αποτελέσματα. Η συντηρητική αγωγή πρέπει να συνεχιστεί για 12 εβδομάδες μέχρι την επούλωση των μαλακών μορίων.
Χειρουργική επέμβαση
Επί αποτυχία της συντηρητικής θεραπείας και επιμονής του πόνου, θα πρέπει να εξεταστεί η χειρουργική αντιμετώπιση. Οι στόχοι της χειρουργικής επέμβασης περιλαμβάνουν την αποκατάσταση ή/και τη διατήρηση του φυσιολογικού προτύπου βάδισης και της φόρτισης, την επανευθυγράμμισης των σησαμοειδών, τη διόρθωση της παραμόρφωσης στο οβελιαίο και εγκάρσιο επίπεδο και τη διατήρηση του εύρους κίνησης της 1ης μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης.
Οι συνηθέστερες επεμβάσεις για το ραιβό μέγα δάκτυλο είναι οι διορθωτικές οστεοτομίες του πρώτου μεταταρσίου, με σκοπό τη διόρθωση της παραμόρφωσης και την αποκατάσταση της ευθυγράμμισης. Σε περίπτωση εύκαμπτης παραμόρφωσης της 1ης μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης μπορούν να μην πειραχτούν τα οστά και να γίνουν μόνο επεμβάσεις μαλακών μορίων, όπως τενοντομεταφορές του προσαγωγού, του απαγωγού ή των καμπτήρων του μεγάλου δακτύλου. Σε περίπτωση βαριάς οστεοαρθρίτιδας της 1ης μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης ή εξαιρετικά δύσκαμπτης παραμόρφωσης όπου είναι απίθανο να ανακτηθεί η λειτουργία της άρθρωσης, μπορεί να πραγματοποιηθεί αρθρόδεση. Η επέμβαση αυτή συνήθως προορίζεται για ηλικιωμένους ασθενείς.
Οι επεμβάσεις αυτές γίνονται υπό ίσχαιμη περίδεση του κάτω άκρου, υπό γενική ή περιοχική αναισθησία. Τα ράμματα αφαιρούνται 15 μέρες μετά το χειρουργείο. Ο ασθενής κινητοποιείται αμέσως μετά το χειρουργείο με τη χρήση ειδικού υποδήματος αποφόρτισης μεταταρσίων.
Για σωστή αντιμετώπιση του ραιβού μεγάλου δακτύλου, επικοινωνήστε με τον Δρ. Πέττα. Ο ιατρός είναι Χειρουργός Ορθοπαιδικός και έχει εξειδικευτεί σε παραμορφώσεις του άκρου ποδός σε νοσοκομεία της Σουηδίας.
