Εξάρθρημα ώμου

Το εξάρθρημα ώμου αποτελεί μία από τις συχνότερες ορθοπαιδικές κακώσεις, ιδιαίτερα σε άτομα με έντονη αθλητική δραστηριότητα. Η έγκαιρη και σωστή αντιμετώπισή του είναι κρίσιμη για την αποκατάσταση του ασθενούς.

 

Τι ορίζεται ως εξάρθρημα ώμου;

Το εξάρθρημα ώμου συμβαίνει όταν η κεφαλή του βραχιονίου οστού εξέρχεται από την ωμογλήνη, διαταράσσοντας τη φυσιολογική ανατομία της άρθρωσης. Αυτή η κατάσταση επηρεάζει τη σταθερότητα του ώμου. Ο ώμος είναι η πιο ευκίνητη, αλλά ταυτόχρονα η πιο ασταθής άρθρωση του ανθρώπινου σώματος. Για τον λόγο αυτό τα εξαρθρήματα ώμου είναι πολύ συχνά σε ασθενείς όλων των ηλικιών.

Το εξάρθρημα μπορεί να συμβεί προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, αλλά πιο συχνά προς τα εμπρός (πρόσθιο εξάρθρημα). Συχνά προκαλεί τραυματισμούς σε σημαντικές δομές της άρθρωσης, όπως:

  • ο επιχείλιος χόνδρος της ωμογλήνης (βλάβη Bankart)
  • η κεφαλή του βραχιονίου (βλάβη Hill-Sachs)
  • ο αρθρικός χόνδρος
  • τα νεύρα της περιοχής

Αυτές οι βλάβες μπορούν να οδηγήσουν σε έντονο πόνο και απώλεια της λειτουργικότητας του άνω άκρου.

 

Ποια είναι τα αίτια πρόκλησης ενός εξαρθρήματος ώμου;

Τα αίτια πρόκλησης ή υποτροπής ενός εξαρθρήματος ώμου είναι πολλά. Ειδικότερα, ένα εξάρθρημα ώμου μπορεί να προκληθεί εξαιτίας των κάτωθι:

  • Τραυματισμοί και απότομες κινήσεις: Ένα άμεσο χτύπημα ή μία βίαιη κίνηση του ώμου μπορεί να προκαλέσει εξάρθρημα, ειδικά σε αθλήματα επαφής ή σε αθλήματα με πολλές πτώσεις.
  • Ανατομική προδιάθεση: Παράγοντες όπως η υπερελαστικότητα των συνδέσμων ή η ασυνήθιστη μορφολογία της ωμογλήνης αυξάνουν τον κίνδυνο εξαρθρήματος.
  • Προηγούμενα εξαρθρήματα: ένα προηγούμενο εξάρθρημα αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα υποτροπής, λόγω της αστάθειας που προκαλείται στις συνδέσεις της άρθρωσης.
  • Υπερβολική χρήση του ώμου: Επαναλαμβανόμενη καταπόνηση της άρθρωσης, κυρίως σε επαγγελματίες αθλητές ή άτομα με δραστηριότητες που απαιτούν συνεχή χρήση του άνω άκρου, μπορεί να οδηγήσει σε εξάρθρημα.
  • Ηλικία και δραστηριότητα: Νεότερα άτομα που ασχολούνται με αθλητικές δραστηριότητες ή χειρωνακτική εργασία έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης εξαρθρήματος.
  • Άλλοι παράγοντες παράγοντες: Παθήσεις όπως αρθρίτιδα ή ρήξη του επιχείλιου χόνδρου μπορούν να συμβάλουν στην υποτροπή ή στην αρχική εμφάνιση εξαρθρήματος.

 

Με ποια συμπτώματα εμφανίζεται το εξάρθρημα ώμου;

Τα κύρια συμπτώματα του εξαρθρήματος ώμου περιλαμβάνουν:

  • Έντονο πόνο: Συνήθως εμφανίζεται αμέσως μετά τον τραυματισμό και επιδεινώνεται με την κίνηση.
  • Περιορισμένη κίνηση: Ο ασθενής δυσκολεύεται ή αδυνατεί να κινήσει το άνω άκρο.
  • Παραμόρφωση του ώμου: Ο ώμος μπορεί να φαίνεται ότι έχει αφύσικο σχήμα.
  • Οίδημα και μώλωπες: Συχνά παρατηρείται πρήξιμο και εκχυμώσεις γύρω από την άρθρωση.
  • Μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα: Ειδικά στο άνω άκρο ή στα δάχτυλα, λόγω ενδεχόμενης πίεσης σε νεύρα.
  • Αίσθηση αστάθειας: Ο ώμος μπορεί να δίνει την αίσθηση ότι “βγαίνει από τη θέση του”.

 

 

Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;

Η διάγνωση του εξαρθρήματος ώμου πραγματοποιείται από εξειδικευμένο ορθοπαιδικό μέσω κλινικής εξέτασης. Όπου χρειάζεται πραγματοποιείται άμεση ανάταξη για ανακούφιση του πόνου. Για τη μείωση της δυσφορίας, χορηγούνται τοπικά αναισθητικά ή μέθη. Ο ακτινολογικός έλεγχος χρησιμοποιείται για την ανίχνευση συνοδών οστικών κακώσεων, ενώ η μαγνητική τομογραφία συμβάλλει στην αξιολόγηση ανατομικών βλαβών και στον σχεδιασμό εξατομικευμένης θεραπείας.

 

Γιατί πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα και σωστά το εξάρθρημα ώμου;

Η σωστή αντιμετώπιση του πρώτου εξαρθρήματος ώμου είναι ζωτικής σημασίας, καθώς μειώνει τον κίνδυνο επαναλαμβανόμενων εξαρθρημάτων και χρόνιας αστάθειας, που μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στις δομές της άρθρωσης. Η έγκαιρη και εξειδικευμένη θεραπεία διασφαλίζει τη σταθερότητα του ώμου, αποτρέποντας μελλοντικές επιπλοκές και διασφαλίζοντας την πλήρη λειτουργικότητα του άνω άκρου.

 

Εξάρθρημα ώμου & Αντιμετώπιση

Σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας, χωρίς συνοδές κακώσεις και σε όσους δεν ασχολούνται ενεργά με αθλητισμό, το εξάρθρημα ώμου αντιμετωπίζεται συντηρητικά με τα παρακάτω μέτρα:

  • Ανάρτηση: Χρήση νάρθηκα ή ανάρτησης για 2-4 εβδομάδες.
  • Ξεκούραση: Μείωση ή τροποποίηση των καθημερινών δραστηριοτήτων για αποφυγή καταπόνησης της άρθρωσης.
  • Παγοθεραπεία: Εφαρμογή πάγου για μείωση του πόνου και του οιδήματος.
  • Φαρμακευτική αγωγή: Λήψη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων που προσφέρουν ανακούφιση από τη φλεγμονή.
  • Φυσικοθεραπεία: Ειδικές ασκήσεις για ενδυνάμωση των μυών και βελτίωση της σταθερότητας του ώμου.

Σε νεότερους ασθενείς, σε αθλητές ή όταν υπάρχουν συνοδές κακώσεις, η θεραπεία είναι χειρουργική. Η χειρουργική αποκατάσταση της βλάβης γίνεται μέσω της αρθροσκόπησης, μιας ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής μεθόδου

Η σταθεροποίηση του ώμου πραγματοποιείται μέσω μικρών τομών, μήκους περίπου 4 χιλιοστών, μέσω των οποίων εισάγεται κάμερα και ειδικά εργαλεία. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο επιχείλιος χόνδρος συρράπτεται στην ανατομική του θέση με χρήση ραμμάτων και οστικής άγκυρας, ενώ αποκαθίστανται και τυχόν άλλες κακώσεις, όπως ρήξεις τενόντων. Η αρθροσκόπηση θεωρείται ασφαλής, με άριστα λειτουργικά αποτελέσματα. Μετά την επέμβαση ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει άμεσα και χωρίς πόνο στις καθημερινές του δραστηριότητες.

O Ορθοπαιδικός Χειρουργός Αντώνιος Πέττας, έχοντας μεγάλη εμπειρία στην Ορθοπαιδική βρίσκεται στη διάθεσή σας για να σας παρέχει εξατομικευμένη θεραπεία για οποιοδήποτε ορθοπαιδικό πρόβλημα αντιμετωπίζετε. O ιατρός έχει αντιμετωπίσει πολλά περιστατικά εξαρθρημάτων ώμου με ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές.  Επικοινωνήστε μαζί μας και κλείστε το ραντεβού σας, εάν εμφανίζετε συχνά εξαρθρήματα ώμου.








Αίτια όπως τραυματισμοί κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων, ανατομικές ιδιαιτερότητες ή υπερβολική καταπόνηση της άρθρωσης του ώμου μπορούν να οδηγήσουν σε εξάρθρημα.





Τα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν έντονο πόνο, παραμόρφωση γύρω από την άρθρωση του ώμου, περιορισμένη κίνηση και αίσθηση αστάθειας του άνω άκρου.





Η διάγνωση περιλαμβάνει κλινική εξέταση, ακτινολογικό έλεγχο και μαγνητική τομογραφία για την αξιολόγηση της σταθερότητας της άρθρωσης και τον εντοπισμό των ανατομικών βλαβών.





Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει ανάρτηση, ξεκούραση, παγοθεραπεία και φυσικοθεραπεία για αποκατάσταση της σταθερότητας της άρθρωσης. Σε σοβαρές περιπτώσεις, επιλέγεται η χειρουργική αντιμετώπιση με αρθροσκόπηση.





Η άμεση και σωστή αντιμετώπιση βοηθά στη διατήρηση της σταθερότητας της άρθρωσης και αποτρέπει επαναλαμβανόμενα εξαρθρήματα, προστατεύοντας τη λειτουργικότητα του άνω άκρου.