Τενοντίτιδα Αχιλλείου

Τι ορίζεται ως τενοντίτιδα Αχιλλείου;

Η τενοντίτιδα του Αχιλλείου τένοντα αποτελεί φλεγμονώδη ή εκφυλιστική βλάβη που εντοπίζεται στον Αχίλλειο τένοντα. Ο Αχίλλειος τένοντας είναι ένας  από τους ισχυρότερους ανατομικούς σχηματισμούς του ανθρώπινου σώματος.  Η πάθηση εμφανίζεται συχνότερα σε άνδρες ηλικίας 30 έως 50 ετών, κυρίως σε άτομα που ασκούνται περιστασιακά χωρίς επαρκή προθέρμανση. Όμως, ενδέχεται να εμφανιστεί και σε άτομα που αθλούνται συχνά, καθώς αποτελεί μια συνηθισμένη πάθηση και στους αθλητές.

Λίγα λόγια για τον Αχίλλειο τένοντα

Ο  Αχίλλειος τένοντας βρίσκεται στο οπίσθιο μέρος του άκρου ποδός, ακριβώς πάνω από την πτέρνα. Πιο συγκεκριμένα, αποτελεί το σημείο κατάφυσης των μυών της γαστροκνημίας και του υποκνημιδίου. Συμμετέχει ενεργά σε θεμελιώδεις κινήσεις όπως η βάδιση, το άλμα και το τρέξιμο. Η μηχανική αυτή επιβάρυνση ενδέχεται να προκαλέσει μικροτραυματισμούς, με αποτέλεσμα την έναρξη φλεγμονώδους αντίδρασης και τη σταδιακή εμφάνιση συμπτωμάτων.

Ποια είναι τα αίτια και οι προδιαθεσικοί  εμφάνισής της;

Η τενοντίτιδα Αχιλλείου δεν σχετίζεται συνήθως με έναν μεμονωμένο τραυματισμό, αλλά αποτελεί συνέπεια χρόνιας καταπόνησης του τένοντα. Η επαναλαμβανόμενη υπέρχρηση οδηγεί σε μικροσκοπικές ρήξεις στις ίνες του. Το γεγονός αυτό προκαλεί  φλεγμονή και εκφυλιστικές αλλοιώσεις.

Επειδή ο Αχίλλειος τένοντας εμπλέκεται σε βασικές κινήσεις όπως η βάδιση και η στήριξη του σώματος, η πλήρης αποφόρτιση είναι δύσκολη. Επομένως, η συνεχής συμμετοχή του σε δραστηριότητες καθυστερεί σημαντικά τη διαδικασία επούλωσης.

Επιπλέον, υπάρχουν παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της πάθησης, όπως:

• Μειωμένη ελαστικότητα ή μυϊκή αδυναμία γαστροκνημίας.
• Υπερπρηνισμός (αυξημένη πτώση της ποδικής καμάρας κατά τη βάδιση).
• Πλατυποδία.
• Οστεόφυτα στην πτέρνα, τα οποία προκαλούν τριβή και ερεθισμό στον τένοντα.
• Λήψη αντιβιοτικών για μεγάλο χρονικό διάστημα.
• Παχυσαρκία.
• Χρήση ακατάλληλων υποδημάτων κατά την άθληση.
• Κοιλοποδία.
• Παθήσεις όπως αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα ή ψωριασική αρθρίτιδα.

Τενοντίτιδα Αχιλλείου & Συμπτώματα

Η τενοντίτιδα του Αχιλλείου τένοντα εκδηλώνεται με ποικίλα συμπτώματα, τα οποία εξαρτώνται από τη βαρύτητα και τη χρονιότητα της πάθησης. Στα αρχικά στάδια, οι ενοχλήσεις είναι ήπιες. Όμως, σταδιακά επιδεινώνονται  και περιορίζουν  λειτουργικότητα του σκέλους.

Τα συχνότερα κλινικά χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν:

• Πόνο και δυσκαμψία στην περιοχή του τένοντα ή στην πτέρνα, κυρίως τις πρωινές ώρες ή μετά από ανάπαυση.
• Τοπική ευαισθησία και οίδημα στον Αχίλλειο τένοντα, ιδίως κατά την ψηλάφηση.
• Ορατή ή ψηλαφητή πάχυνση ή εξόγκωμα, λίγα εκατοστά πάνω από την κατάφυση του τένοντα.
• Εμφάνιση ήπιου κριγμού κατά την κίνηση της ποδοκνημικής άρθρωσης.
• Επιδείνωση του άλγους με τη σωματική δραστηριότητα, όπως η άσκηση ή η πολύωρη βάδιση.

Η άμεση διάγνωση και διαχείριση των συμπτωμάτων συμβάλλει στην πρόληψη μόνιμων αλλοιώσεων και ενδεχόμενης ρήξης του τένοντα.

Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;

Η διάγνωση της τενοντίτιδας Αχιλλείου τίθεται συνδυαστικά μέσω της αξιολόγησης του ιατρικού ιστορικού, της κλινικής εξέτασης και της απεικονιστικής διερεύνησης. Η κλινική εξέταση αναδεικνύει σημεία τοπικού άλγους, διόγκωσης ή δυσκαμψίας.

Για την ακριβή αποτύπωση της βλάβης και τον εντοπισμό πιθανών εκφυλιστικών αλλοιώσεων, εφαρμόζονται υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία. Επιπλέον, οι ακτινογραφίες μπορούν να συμβάλουν στον αποκλεισμό άλλων παθολογικών καταστάσεων, όπως η άκανθα πτέρνας, που ενδέχεται να προκαλούν παρόμοια συμπτωματολογία.

Τενοντίτιδα Αχιλλείου & Θεραπεία

Η θεραπευτική προσέγγιση για την τενοντίτιδα Αχιλλείου εξαρτάται από τη βαρύτητα της βλάβης και την ανταπόκριση του ασθενούς στα συντηρητικά μέτρα. Σε ήπιες περιπτώσεις, η ανάπαυση, η εφαρμογή πάγου και η χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων επαρκούν για την υποχώρηση των συμπτωμάτων.

Συμπληρωματικά, συστήνεται ανύψωση του σκέλους και χρήση συμπιεστικών επιδέσμων για τη μείωση του οιδήματος. Η φυσικοθεραπεία αποτελεί βασικό πυλώνα της αποκατάστασης, με ασκήσεις διατάσεων και ενδυνάμωσης.

Σε ανθεκτικές ή χρόνιες περιπτώσεις ενδείκνυνται προηγμένες θεραπείες, όπως η θεραπεία κρουστικών κυμάτων (ESWT) και οι βιολογικές θεραπείες, πιο συγκεκριμένα η έγχυση αυτόλογων αυξητικών παραγόντων (PRP).

Η χειρουργική αντιμετώπιση ενδείκνυται σε περιπτώσεις προχωρημένης εκφυλιστικής αλλοίωσης ή όταν η συντηρητική αγωγή δεν αποδίδει, με σκοπό την απομάκρυνση ή την ανακατασκευή του αλλοιωμένου τενόντιου ιστού.

Σε κάθε περίπτωση η  τενοντίτιδα του Αχιλλείου τένοντα πρέπει να αντιμετωπίζεται έγκαιρα, καθώς η παραμέλησή της μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη ρήξη του Αχίλλειου τένοντα. Η πλήρης ρήξη του Αχίλλειου τένοντα είναι μια σοβαρή επιπλοκή, η οποία απαιτεί χειρουργική και πολυεπίπεδη αποκατάσταση.

Εάν εμφανίζετε συμπτώματα τενοντίτιδας Αχιλλείου,  ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός Αντώνιος Πέττας βρίσκεται στη διάθεσή σας, για να σας προσφέρει εξατομικευμένη διάγνωση και θεραπεία. Ο Δρ. Πέττας διαθέτει μεγάλη εμπειρία στις παθήσεις της ποδοκνημικής άρθρωσης. Επικοινωνήστε μαζί μας και κλείστε το ραντεβού σας.