Σύνδρομο απιοειδούς μυός

Το σύνδρομο απιοειδούς μυός είναι μια σπάνια νευρομυϊκή διαταραχή που προκαλείται από την παγίδευση του ισχιακού νεύρου από τον απιοειδή μυ. Ο απιοειδής μυς, όπως προδίδει και το όνομά του έχει σχήμα που θυμίζει αχλάδι.

Βρίσκεται πίσω από τον μείζονα γλουτιαίο μυ και συμβάλλει σημαντικά στην έξω στροφή και σταθεροποίηση του ισχίου. Το ισχιακό νεύρο, το μεγαλύτερο νεύρο του ανθρώπινου σώματος, περνά είτε κάτω είτε μέσα από τον απιοειδή μυ, εκτείνεται κατά μήκος του πίσω μέρους του μηρού και καταλήγει στο πέλμα. Έτσι, σε κάποιες περιπτώσεις το ισχιακό νεύρο παγιδεύεται, προκαλώντας συμπτώματα που περιορίζουν τους ασθενείς στην καθημερινότητά τους.

 

Σύνδρομο απιοειδούς μυός & Αίτια εμφάνισης

Τα ακριβή αίτια του συνδρόμου απιοειδούς μυός δεν είναι πλήρως κατανοητά. Ωστόσο, ορισμένοι παράγοντες έχουν συνδεθεί με την εμφάνισή του. Οι ενοχοποιητικοί παράγοντες είναι οι παρακάτω:

  • Επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί του ισχίου
  • Έντονη αθλητική δραστηριότητα
  • Εγκυμοσύνη
  • Ανισοσκελία
  • Μυϊκός σπασμός του απιοειδούς μυός

Ωστόσο, υπάρχουν και λιγότερο συχνές αιτίες που μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξή του:

  • Ανατομικές παραλλαγές του ισχιακού νεύρου: Σε ορισμένα άτομα, το ισχιακό νεύρο μπορεί να διέρχεται μέσα από τον απιοειδή μυ αντί να περνά κάτω από αυτόν, αυξάνοντας την πιθανότητα συμπίεσης και εμφάνισης συμπτωμάτων.
  • Εκφυλιστικές αλλαγές στη σπονδυλική στήλη: Παθήσεις όπως η οστεοαρθρίτιδα ή η σπονδυλική στένωση μπορεί να επηρεάσουν τη λειτουργία του απιοειδούς μυός, οδηγώντας σε σπασμούς ή φλεγμονή που συμβάλλουν στην ανάπτυξη του συνδρόμου.
  • Λοιμώξεις: Σπάνια, λοιμώξεις στην περιοχή της πυέλου μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονή ή ερεθισμό του απιοειδούς μυός, οδηγώντας στην εκδήλωση συμπτωμάτων του συνδρόμου.

 

Ποιοι είναι πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση του συνδρόμου του απιοειδούς μυός;

Το σύνδρομο του απιοειδούς μυός ενδέχεται να εμφανιστεί σε ασθενείς όλων των ηλικιών. Όμως, συνήθως εμφανίζεται σε ασθενείς που ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα από 30 έως 50 ετών.

Επίσης, επιρρεπείς στην εμφάνιση του συνδρόμου είναι αθλητές που συμμετέχουν σε δραστηριότητες που καταπονούν την άρθρωση του ισχίου. Μερικές από αυτές τις αθλητικές δραστηριότητες είναι η ποδηλασία,  το σκι, το τρέξιμο κ.ά. Τέλος, μεγάλες πιθανότητες να εμφανίσουν το σύνδρομο απιοειδούς μυός είναι ασθενείς που έχουν υποβληθεί στο παρελθόν σε αρθροπλαστική ισχίου.

Συμπτώματα του συνδρόμου απιοειδούς μυός

Τα κύρια συμπτώματα του συνδρόμου περιλαμβάνουν:

  • Οξύ πόνο στην περιοχή του γλουτού.
  • Μείωση του εύρους κίνησης του ισχίου.
  • Μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στο πίσω μέρος του μηρού.
  • Πόνος στη βουβωνική χώρα.
  • Αδυναμία φόρτισης του πάσχοντος σκέλους.
  • Δυσκολία κατά τη βάδιση (σε σοβαρά περιστατικά).

Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινώνονται κατά την εκτέλεση δραστηριοτήτων όπως τρέξιμο, ανέβασμα σκαλοπατιών, παρατεταμένο κάθισμα ή κάθισμα οκλαδόν.

 

Ποια είναι η διαφορά του συνδρόμου του απιοειδούς μυός και της ισχιαλγίας;

Το σύνδρομο απιοειδούς μυός και η ισχιαλγία παρουσιάζουν παρόμοια συμπτώματα, αλλά διαφέρουν ως προς την αιτία και την εντόπιση του πόνου. Στο σύνδρομο απιοειδούς μυός, ο απιοειδής μυς συμπιέζει το ισχιακό νεύρο, προκαλώντας πόνο κυρίως στον γλουτό και το ισχίο, με πιθανή ακτινοβολία στο πίσω μέρος του μηρού.

Αντίθετα, η ισχιαλγία προκαλείται από συμπίεση των νευρικών ριζών στη σπονδυλική στήλη, συνήθως λόγω κήλης μεσοσπονδύλιου δίσκου ή σπονδυλικής στένωσης. Σε αυτή την περίπτωση ο  πόνος να εντοπίζεται κυρίως στη μέση και να ακτινοβολεί κατά μήκος του ποδιού, συχνά μέχρι τα δάκτυλα.

 

Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;

Η διάγνωση του συνδρόμου απιοειδούς μυός είναι δύσκολη και συνήθως πραγματοποιείται με τον αποκλεισμό άλλων παθήσεων. Ο θεράπων ιατρός καταγράφει τα συμπτώματα και ρωτά τον ασθενή για τις καθημερινές του συνήθειες που μπορεί να αφορούν την αιτιολογία του συνδρόμου.

Έπειτα, κατά την κλινική εξέταση, προσπαθεί μέσω ειδικών τεστ προσπαθεί να αναπαράγει τον πόνο. Τέλος, ίσως ζητηθεί από τον ασθενή να υποβληθεί σε μια σειρά απεικονιστικών εξετάσεων, όπως αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Οι απεικονιστικές εξετάσεις συμβάλλουν στον αποκλεισμό άλλων αιτιών συμπίεσης του ισχιακού νεύρου ή άλλων αιτιών πρόκλησης πόνου στο άκρο.

 

Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων που προκαλεί το σύνδρομο;

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η συντηρητική θεραπεία αποδίδει καρπούς και ανακουφίζει τους ασθενείς από τα συμπτώματα. Αυτή περιλαμβάνει:

  • Ανάπαυση του πάσχοντος μέλους
  • Τροποποίηση δραστηριοτήτων
  • Παγοθεραπεία
  • Χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
  • Φυσικοθεραπεία με διατατικές ασκήσεις
  • Εγχύσεις κορτικοστεροειδών και τοπικών αναισθητικών

Εάν τα συντηρητικά μέτρα δεν ανακουφίσουν τους ασθενείς από τα συμπτώματα, τότε η χειρουργική αντιμετώπιση του συνδρόμου είναι η μόνη λύση. Το σύνδρομο απιοειδούς μυός αντιμετωπίζεται με μεγάλη επιτυχία μέσω της αρθροσκόπησης ισχίου, μιας ελάχιστα επεμβατικής μεθόδου, καθώς και με ελάχιστα επεμβατική (MIS) ανοικτή προσπέλαση. Έτσι, το ισχιακό νεύρο απελευθερώνεται και ο ασθενής ανακουφίζεται οριστικά από τα ενοχλητικά συμπτώματα του συνδρόμου που υποβαθμίζουν την καθημερινότητά του.

Εάν εμφανίζετε κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα, επικοινωνήστε με τον έμπειρο Ορθοπαιδικό Χειρουργό Αντώνιο Πέττα. Ο ιατρός βρίσκεται στη διάθεσή σας για να σας παρέχει εξατομικευμένη διάγνωση και θεραπεία για οποιοδήποτε ορθοπαιδικό πρόβλημα αντιμετωπίζετε.

Τα αίτια εμφάνισης του συνδρόμου δεν έχουν καθοριστεί με ακρίβεια. Για την εκδήλωσή του έχουν ενοχοποιηθεί η έντονη καταπόνηση του ισχίου, οι επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί της άρθρωσης, καθώς και παράγοντες όπως η ανισοσκελία, η εγκυμοσύνη κ.ά.

Το βασικό σύμπτωμα του συνδρόμου είναι η εκδήλωση πόνου του πάσχοντος σκέλους, ιδιαίτερα κατά την εκπόνηση συγκεκριμένων δραστηριοτήτων όπως για παράδειγμα το παρατεταμένο κάθισμα, το ανέβασμα σκαλοπατιών κ.ά. Μερικά ακόμη συμπτώματα είναι η μείωση του εύρους κίνησης του σκέλους, το μούδιασμα κ.ά.

Η διάγνωση του συνδρόμου δεν πραγματοποιείται εύκολα και πολλές φορές η διάγνωση πραγματοποιείται δια του αποκλεισμού άλλου παθήσεων. Για τη διάγνωση είναι απαραίτητη η λήψη ενός λεπτομερούς ιστορικού, η κλινική εξέταση του ασθενούς και απεικονιστικές εξετάσεις όπως αξονική ή μαγνητική τομογραφία.

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα συντηρητικά μέτρα αποδίδουν καρπούς και ανακουφίζουν από τα συμπτώματα τους ασθενείς. Εάν τα συντηρητικά μέτρα δεν προσφέρουν ανακούφιση, τότε η χειρουργική απελευθέρωση του ισχιακού νεύρου με την ελάχιστα επεμβατική μέθοδο της αρθροσκόπησης ισχίου αποτελεί μονόδρομο.