Τι είναι η νόσος Dupuytren;
Η νόσος Dupuytren (παλαμιαία απονευρωσίτιδα) είναι μια εξελισσόμενη πάθηση του χεριού που αναπτύσσεται αργά για μια περίοδο ετών, παραμορφώνοντας σταδιακά το χέρι, λόγω των οζιδίων του ιστού που σχηματίζονται στην παλάμη. Αυτά τα οζίδια (κόμποι) εμφανίζονται στα δάκτυλα και τα τραβούν σε μια μόνιμη θέση κάμψης, η οποία ονομάζεται σύγκαμψη δακτύλων.
Νόσος Dupuytren: Ποια είναι η εξέλιξή της;
Αρχικά, στην παλάμη του χεριού εμφανίζονται μικρά οζίδια κατά μήκος των δακτύλων, κάτω από το δέρμα της παλάμης. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, αυτά τα οζίδια μεγαλώνουν σε μέγεθος. Πάνω από αυτά τα οζίδια, η επιδερμίδα αποκτά μια λαμπερή όψη. Τα οζίδια αυτά προκαλούνται από τη ρίκνωση της παλαμιαίας απονεύρωσης των δακτύλων.
Τα οζίδια αυτά μπορεί να είναι επώδυνα στην ψηλάφηση, είτε να μην προκαλούν καθόλου πόνο. Σταδιακά δημιουργούνται παχείς, ινώδεις ιστοί, που μοιάζουν με κορδόνια. Οι ιστοί αυτοί εμφανίζονται συνήθως στην παλάμη κοντά στο μικρό δάκτυλο και τον παράμεσο, επηρεάζοντάς τους έτσι ώστε ακόμη και με προσπάθεια, να μην μπορούν να εκταθούν. Αυτή η ενδεχόμενη παραμόρφωση μπορεί να επηρεάσει καθημερινές δραστηριότητες, όπως η κίνηση των χεριών, το πλύσιμο των χεριών, κλπ.
Σε μεταγενέστερα στάδια της πάθησης, αυτά τα κορδόνια ιστού τραβούν τα δάχτυλα προς την παλάμη σε μια μόνιμη θέση κάμψης. Η νόσος με την πάροδο του χρόνου μπορεί να εμφανιστεί αμφοτερόπλευρα, αν και συνήθως το ένα χέρι επηρεάζεται πιο σοβαρά.
Σε ποια αίτια οφείλεται η νόσος Dupuytren;
Η αιτία της νόσου είναι άγνωστη. Έχουν εντοπισθεί, μόνο κάποιοι προδιαθεσικοί παράγοντες. Οι διαβητικοί άνδρες άνω των 50 ετών είναι η πιο συχνά προσβεβλημένη ομάδα ασθενών. Επιπροσθέτως, οι κάτοικοι της Βόρειας Ευρώπης έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της πάθησης. Οι μικροσκοπικές αλλαγές στα αιμοφόρα αγγεία των καπνιστών μπορεί να είναι ένας παράγοντας που προκαλεί τη νόσο Dupuytren. Επίσης, η νόσος έχει παρατηρηθεί ότι εμφανίζεται συχνότερα στο ανδρικό φύλο παρά στο γυναικείο. Οι πιθανότητες εμφάνισης αυξάνονται με την αύξηση της ηλικίας, αφού οι περισσότεροι ασθενείς είναι άνω των 40 ετών. Τέλος, κάποιοι άλλοι προδιαθεσικοί παράγοντες φαίνεται να είναι παθήσεις του θυρεοειδή, καθώς και η επιληψία.
Θεραπεία της νόσου Dupuytren
Η θεραπεία έχει σκοπό να «σπάσει» τα κορδόνια που έχουν σχηματιστεί στην παλάμη. Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους, ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου. Η πιο συνηθισμένη μέθοδος περιλαμβάνει τη χρήση βελόνας, με την οποία ο γιατρός, διαδερμικά, κάνει τρύπες στα ινώδη κορδόνια για να διαλύσει τον ιστό.
Αυτή η μέθοδος παρέχει ένα παράθυρο 3 έως 5 ετών, όπου τα συμπτώματα θα εξαφανιστούν. Στο τέταρτο ή πέμπτο έτος μετά τη θεραπεία, οι πιθανότητες είναι ότι η νόσος θα υποτροπιάσει. Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου είναι ότι μπορεί να γίνει σε πολλά δάχτυλα ταυτόχρονα, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος επιπλοκών λόγω βλάβης σε νεύρο ή τένοντα. Μπορούν, επίσης, να χορηγηθούν διαδερμικά ενέσεις ενζύμων που έχουν ως σκοπό να διασπάσουν χημικά τον ινώδη ιστό και να απελευθερώσουν τα δάκτυλα.
Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, απαιτείται χειρουργική επέμβαση με την οποία κόβεται και αφαιρείται ο ινώδης ιστός, με αποτέλεσμα μακροχρόνια ανακούφιση. Η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται σε περιστατικά όπου εντοπίζεται αδυναμία απαγωγής των δακτύλων, δυσκολεύοντας τον ασθενή στις καθημερινές δραστηριότητες. Μετεγχειρητικά χρειάζεται φυσικοθεραπεία και εργοθεραπεία. Η κίνηση των δακτύλων είναι αναγκαία ακόμη και αν προκαλείται κάποια δυσφορία στον ασθενή μετά τη χειρουργική επέμβαση.
O Ορθοπαιδικός Χειρουργός Αντώνιος Πέττας, έχοντας μεγάλη εμπειρία στην Ορθοπαιδική και με μεγάλη συμμετοχή σε διεθνή συνέδρια, βρίσκεται στη διάθεσή σας για να σας παρέχει εξατομικευμένη διάγνωση και θεραπεία για οποιοδήποτε ορθοπαιδικό πρόβλημα αντιμετωπίζετε. Επικοινωνήστε μαζί μας και κλείστε το ραντεβού σας.
